บันทึกR10๒๕๕๔

สถานะ: ดอง 

ยังแต่งขาด 6 ตอน

ครั้งที่ ๑๐  วันที่ ๑ พฤษภาคม ถึง ๓๑ กรกฏาคม ๒๕๕๔

ชื่อเรื่อง {เพ้นต์รัก} แมวน้ำ ฮอลิเดย์ (นี่นามปากกาจริงๆ หรือ ฮ่าๆ ณ ตอนนั้นไง)

คำโปรย???

บัฟเฟอร์ แวมไพร์หนุ่ม ต้องผันชีวิตที่โดดเดี่ยว  มาดูแลหลานชายที่ป่วย  

ขณะที่คิดว่ากำลังเข้าสู่ช่วงวิกฤตกับการรับมือหลานชาย 

 เจ้าหลานตัวดีเกิดร่ำร้องอยากเจอแม่จิตรกรสาวคนนั้น 

เขารู้ทันทีเลยว่า  ความวุ่นวายจะต้องติดตัวผู้หญิงคนนั้นมาด้วย  

และเขาต้องรับมือกับมนุษย์ที่เอาแต่ใจพร้อมกันถึงสองคนทีเดียว

บทนำ มั้ง  เหอ ๆ

ภาระในการดูแลหลานชายเพียงคนเดียว  ถึงแม้เขาจะไม่ใช่เด็กแบเบาะแล้ว 

 แต่ก็กินเรี่ยวแรงแวมไพร์อย่างเขาเหลือเกิน  

ใช่ เขาเป็นแวมไพร์ที่ต้องมาติดแหง่กกับหน้าที่พี่เลี้ยงเด็กที่สุดแสนเอาแต่ใจ  

เป็นเพราะอุบัติเหตุของพวกเมาแล้วขับ  หลานเขาถึงได้กลายเป็นแบบนี้

ใช่ว่าเขาจะอยู่ว่าง ๆ เสียที่ไหนกัน คุณอาจจะคิดว่า  เมื่อพระอาทิตย์ตกดิน  แล้วแวมไพร์ตื่นขึ้นจากนิทรา 

สิ่งที่ต้องทำก็คือ  การหาซอกคอขาว ๆ ของหญิงสาวสักคนเพื่อดูดเลือด 

หรือ หลอกล่อเหยื่อมากักขังไว้ที่ห้องใต้ดิน  

ไม่หรอก ชีวิตแวมไพร์ไม่ได้ง่ายอย่างนั้น 

 ถ้าจะให้ผมบอกความลับกับคุณล่ะก็  ย่อมได้ 

 แต่ว่าหลังจากนั้น  ผมขอให้คุณวิ่งให้เร็วที่สุด  

เพราะผมต้องทำตามคำแนะนำของสายลับมือดีที่สุดในโลกคนหนึ่ง คือ 

‘ฆ่าทุกคนที่รู้ความลับของคุณเสีย’

ลัญจกร  กรุณาวานิช  เป็นหญิงสาวที่มุ่งมั่นกับงานศิลปะ มีพรสวรรค์ที่หาตัวจับได้ยากยิ่ง  

แต่เธอชอบใช้ชีวิตที่เรียบง่าย 

จนวันหนึ่ง  โชคชะตาให้เธอได้พบกับผู้ชายคนหนึ่ง  เขาทั้งลึกลับ  และมีปริศนาซุกซ่อนอยู่

แถมเขายังมีหลานชายที่ไม่ค่อยจะปกติอีกคน  

หรือแกล้งจะทำไม่ปกติเธอก็ยังไม่แน่ใจ  เพราะชอบมาถูกเนื้อถูกตัวเธออยู่เรื่อย  

ระหว่างงานที่ต้องรับผิดชอบ  

และการปฏิบัติตนให้สุภาพต่อนายจ้าง  

เธอคงต้องพยายามรักษาสมดุลให้ดี  ไม่เผลอใจยกขาตั้งวาดรูปทุ่มใส่หลานเขา  

เพราะผู้ชายคนนั้นคงไม่ปล่อยเธอไปง่าย ๆ แน่

เรื่องนี้ น่าจะได้ แรงบันดาลใจมากจาก ทไวไลท์ เจคอบ เอ็ดเวิร์ด

แต่ง แวมไพร์ เบาๆ บ้าง